Yoktu hiç tanıdığı, etrafına tekrar bakındı; hatırlayamadı bir türlü –ben kimim? sorusuna cevap bulabilseydi, belki… Pamuk ipliğine bağlı yaşamlar birbirinin yanından geçerken; şöyle bir göz ucuyla bakabilip de gören, görüp de düşünen; hayallerinden bir an olsun başını kaldırabilen kişiler içindi bu sayfalar dolusu yazı- çizi. Tutunabilmeler için… Yoksa yanılıyor muyum, çoğu da kendi umutlarını bir yola çıkartıp sadece uzaktan seyretme bencilliği mi? Ne olursa olsun, bir şeyler yazılmayı hakkettiyse en az bir kere okunmayı da hak etmiştir...
