takdim [ya da (itirazlar V)]
EDİTÖRÜN ÖLÜMÜ
Son zamanlarda pek iyi değildi. Yanında değişik dillerde eski kitaplar taşıyordu. Kitabullah’tan alıntılar yapıyordu. Adamı mahveden romanlardan cümleler devşiriyordu. Merhum şairlerin dizelerini okuyordu. İranlı filmler izliyordu. Garip müzikler dinliyordu. Tiyatroyla ilgileniyordu ve tiratlar ezberliyordu. Sonra oturup hikâyeler yazıyordu ve basit resimler çiziyordu hikâyelerine. Bir ara duruldu, dinginleşti, sesi soluğu çıkmaz oldu, yemeden içmeden kesildi, saçlarına aklar düştü, sakalları uzadı, yüzünde bir ölünün tebessümüyle gezer oldu. Onun bu hâlini görenler bir süre çaresiz bakışlarla eşlik ettiler ona, ellerinden bir şey gelmedi, sonra hayatlarına devam ettiler. Bir gün bana geldi, anlattı her şeyi, can kulağıyla dinledim onu. Sesi daha iyiydi, yüzüne biraz olsun renk gelmişti. Zamanını nasıl geçirdiğini sordum. Ölülerle sohbet ettiğinden, garip rüyalar gördüğünden ve artık hayalle gerçeği birbirine karıştırdığından bahsetti. Her şeyi mahvettiğini, sonra itiraz ettiğini ama itirazlarının dikkate alınmadığını, bunun üzerine köşeli parantezlerle konuşmaya başladığını ve iç geçirişlerin insan anatomisindeki yeri üzerine çalıştığını biraz çekinerek de olsa söyledi. Ona bir şairin şiirinden bir bölüm okudum: “Ne kadar hüzün geçmişsse dünyadan/ Ne kadar acı geçmişsse yaşayacağız/ Hepsini yeniden bir bir dünyada” Sessizce “öyle” dedi. Uzun uzun konuştum onunla, anlatmaya çalıştım. Unutulmaktan ve ellerini kaybetmekten korkuyordu. Sonra bir hikâye anlattım ona, sonu mutlu biten. Sevindi. Görmeliydiniz. Cebinden katlanmış bir kâğıt çıkardı, açtı ve heyecanla sevdiği kıza yazdığı şiiri okudu. Sonra elinde dergiler vardı, bir dosya ve defter. Onları masama bıraktı ve hiçbir şey demeden gitti. Bir süre hiç görüşmedik. Galiba çok yalnız bıraktık onu. Bu kadar yalnızlığı kaldıramadı. Hastalandı. Ona baktım, hastalığı boyunca yanındaydım. Hep umutluydu, ama beklediği gelmedi. Son günleri acı içinde geçti. Mehmet Selim Özban öldü. O, edebiyat dünyasından çekildi. Ben onun itirazlarını devam ettirmek için buradayım. Kendisini rahmetle anıyoruz. Son şiirini bu sayıda yayımlıyoruz.
Ehet Seli
