Ahmet Şamlu - Toprak Ağıtları Kitabından
Çeviren: Ayhan Fazlı
Bu Benim evet benim
Ki böyle acı ağlarım
Ve işbu an
Benim doğuşum
Kırk yıllık bir sancı ardından
Bu kavrulmuş öğlenin tedirginliğinde, senin kucağında
Ki güvendir ve kabuldür
Seviş ve bağıştır
Bu gölgelerin uzadığı ümitsizlik anında
Gece hafif adımlarıyla yaklaşıp dereyi kapsadığında
Keşke elin kabul olmasaydı ve seviş olmasaydı ve bağış olmasaydı
Çünkü bunlar hep hasretin zaferi
Güneş sonsuz seferine yüklendiği zaman
Tüm Basiretlerin geri dönüşüdür
Ve çok geçmez ki
Hepsi bir anıya dönüşecek ve hasrete ve özleme
Bu kafeste okşamandan kuduran bir hayvan var
Kara cübbeli bu yolcunun yavaşça akışından
Hayvanca bir gazapla coşar
