[Bir gün odasına girdiğimde bu şarkıyı dinliyordu. Hiç ses etmedim. Dalgındı. Sonra şarkı yine çalmaya başladı. Sonra yine. Sonra yine. Dinliyordu. Defalarca dinlerdi sevdiği bir şarkıyı. Bıkmazdı hiç. Güzel olan hiçbir şeyden bıkmazdı. Yine onu mu düşünüyordu? Bir keresinde onu beklediğini söylemişti, bir gün geleceğini umduğunu. Sonra tebessüm etmişti. Tebessüm ederken utanırdı. Yüzünde hep ciddi bir ifade olurdu. Bu yüzden insanlar ilk başta çekinirlerdi ondan. Biliyordu. Anlamazlardı.]
