...*
biz duramayız biz yapamayız biz öyle değiliz
göğün kanat çırpışıdır yüreğimiz
ellerimiz bir dağın yüceliğidir
gecenin aydınlığında uyuyamaz Allah’a konuşur
çünkü Afrika gözümüzden düşen yaştır
yüzümüze düşen gölge
Ortadoğu gıdım gıdım yaşadığımızdır
saçımızın tel tel ve ansızın ağarması işte
Ortadoğu Allah’a inanmışlığımız
Ortadoğu kalbimizin tam ortasından vurulmuşluğumuzdur
ve siz Kudüs’te Şam’da bir çeşme
akmıyorsunuz şimdilerde
...
ve şimdi ellerimin ağrısı sizi görüncedir
bir yapraktan bir ağaç düşünce
mesela bir çocuk sayıları öğreniyor usul usul
bir kız göğsündekileri yere bırakıyor
bir sigara bir adamı içiyor parmaklarından
ve babaannem bir resimde gülümsüyor
resim gülümsüyor babaannem uyurken
uyku gülümsüyor babaannem resim
sonra Rabiatü’l Adeviye de gülümsüyor
Esma da gülümsüyor ama Ortadoğu bir gül bahçesi olmuyor
arabi farsi türki ve kürdi bir şarkıda çalmıyor
çalmıyor ve siz Kitapla değil hayır değil
siz çalmayan şarkılarla siz karayalanlarla büyüyorsunuz
ellerimin ağrısı dinmiyor
....
*[Ben Üzülürüm Sonra Geçer, Mehmet Selim Özban, Tûtî, 9. Sayı, Mart-Nisan-Mayıs 2015, s.24-27]
